113. ailə üzvlərin belə ailədə ən uğurlu şəxs sən olanda paxıllıq edirlər. uğurlu olmasan belə onların edə bilmədiklərini edəndə və ya fərqli şəkildə edəndə yenə də qısqanırlar. xoşbəxt olmayan analar xoşbəxt qızlarını qısqanır. xoşbəxt olmayanda üzülə bilərlər amma qız ailədən ayırılıb, müstəqil, rahat və xoşbəxt həyatını yaşayanda illərdi özünü bədbəxt ailə bataqlığından bəzi anlaşılan və bəzi anlaşılmaz səbəblərə görə qurtarmayan ana əslində bunu qısqanır. qardaş da bacını qısqanır, ona müftəxor kimi baxır. iki bacı bir-birini qısqanır. bacı da qardaşı qısqanır əgər o rahatlıqla təmin olunub və özü olmayıbsa. əslində həyatda kimdənsə həqiqətən 100% səmimiyyət gözləmək bir az axmaqcadı. hər kəs sonunda özünü düşünür. valideynlər də övladlarını şərtsiz sevmir. əksinə çox vaxt duyğusal manipulə edib, günahkar hiss etdirib, yalnız onların istədikləri övlad olanda sevirlər. bu manipulyasiyanın qurbanı olan övladlar da valideynlərini razı salıb xeyirli övlad olduqlarını düşünürlər amma adətən 30 yaşdan sonra öz xoşbəxtliklərini qurban verdiklərini və manipulyasiya qurbanı olduqlarını anlayırlar. anlamayanlara yazdıqlarım absurd gələcək. amma ümumi götürdükdə azərbaycanda əksər ailələrdə vəziyyət belə. çünki onlar özləri də nə vaxtsa bunları yaşayıblar ancaq öz dövrlərində məlumatlar bu qədər əlçatan olmadığı üçün böyük ehtimalla heç vaxt bunu anlamayıblar